کشت فلفل دلمه ای فرآیندی است که نیازمند برنامه ریزی دقیق و دانش کافی در زمینه کشاورزی است. در اینجا مراحل مختلف کشت فلفل دلمه ای از صفر تا صد و کودهای مورد نیاز آن را بررسی می کنیم:

آماده سازی بستر کشت:

• • انتخاب مکان مناسب: فلفل دلمه ای به نور خورشید فراوان (حداقل 6-8 ساعت در روز)، دمای مناسب (20-25 درجه سانتیگراد)، و خاک حاصلخیز با زهکشی خوب نیاز دارد. محیط کشت باید از بادهای شدید محافظت شود.

• • آماده سازی خاک: خاک باید قبل از کاشت به خوبی شخم زده شود و علف های هرز از بین بروند. آزمایش خاک برای تعیین میزان مواد مغذی موجود در خاک و اصلاح آن در صورت لزوم ضروری است. خاک باید دارای بافت مناسب (لومی شنی) و PH حدود 6-7 باشد.

• تهیه بستر کشت: بستر کشت می تواند به صورت جوی و پشته، گلخانه ای، یا هیدروپونیک باشد. در روش جوی و پشته، جوی ها برای آبیاری و پشته ها برای کاشت گیاهان استفاده می شوند. در روش گلخانه ای، شرایط محیطی کنترل می شود. در روش هیدروپونیک، گیاهان بدون خاک و در محلول غذایی کشت می شوند.

• • کاشت بذر: بذرهای فلفل دلمه ای را می توان مستقیماً در بستر کشت کاشت یا ابتدا در خزانه کاشت و سپس نشاها را به بستر اصلی منتقل کرد. کاشت نشا معمولاً ارجح است زیرا کنترل علف های هرز و مدیریت بهتر گیاهان را امکان پذیر می کند.

• • فاصله کاشت: فاصله کاشت بین گیاهان و ردیف ها باید به گونه ای باشد که گیاهان فضای کافی برای رشد داشته باشند. این فاصله به رقم فلفل دلمه ای و روش کشت بستگی دارد.

• عمق کاشت: بذرها یا نشاها باید در عمق مناسب کاشته شوند تا به خوبی ریشه دوانند.

داشت (مراقبت):

• • آبیاری: فلفل دلمه ای به آبیاری منظم و کافی نیاز دارد. آبیاری باید به گونه ای باشد که خاک همیشه مرطوب باشد، اما از غرقاب شدن خاک جلوگیری شود. آبیاری قطره ای روش مناسبی برای آبیاری فلفل دلمه ای است.

• • کوددهی: کوددهی مناسب برای رشد و باردهی فلفل دلمه ای ضروری است. نوع و میزان کود باید بر اساس نتایج آزمایش خاک و مرحله رشد گیاه تعیین شود. (در بخش بعدی به جزئیات کوددهی می پردازیم).

• • وجین: علف های هرز باید به طور مرتب از بین بروند تا از رقابت با گیاهان فلفل دلمه ای جلوگیری شود.

• • کنترل آفات و بیماری ها: آفات و بیماری های فلفل دلمه ای باید به طور مرتب کنترل شوند تا از خسارت به گیاهان جلوگیری شود. استفاده از روش های تلفیقی مدیریت آفات و بیماری ها توصیه می شود.

برداشت:

• • فلفل دلمه ای را می توان در مراحل مختلف رشد برداشت کرد. فلفل های سبز رنگ زودتر از فلفل های رنگی برداشت می شوند. زمان برداشت به رقم فلفل دلمه ای و شرایط آب و هوایی بستگی دارد.

کودهای مورد نیاز برای فلفل دلمه ای:

فلفل دلمه ای به عناصر غذایی مختلفی نیاز دارد. این عناصر عبارتند از:

• • نیتروژن (N): برای رشد رویشی و تولید برگ. کمبود نیتروژن باعث زرد شدن برگ ها و کاهش رشد می شود.

• • فسفر (P): برای رشد ریشه، گلدهی و میوه دهی. کمبود فسفر باعث کاهش رشد، کاهش گلدهی و میوه دهی و کوچک ماندن میوه ها می شود.

• • پتاسیم (K): برای مقاومت به بیماری ها، تنش های محیطی و کیفیت میوه. کمبود پتاسیم باعث کاهش رشد، کاهش مقاومت به بیماری ها و کاهش کیفیت میوه می شود.

• • کلسیم (Ca): برای استحکام دیواره سلولی و جلوگیری از پوسیدگی انتهای میوه. کمبود کلسیم باعث پوسیدگی انتهای میوه می شود.

• • منیزیم (Mg): برای تولید کلروفیل و فتوسنتز. کمبود منیزیم باعث زرد شدن برگ ها می شود.

• • گوگرد (S): برای تشکیل پروتئین ها.

• • عناصر ریزمغذی: عناصر ریزمغذی مانند آهن (Fe)، روی (Zn)، منگنز (Mn)، بور (B)، مس (Cu) و مولیبدن (Mo) نیز برای رشد و نمو فلفل دلمه ای ضروری هستند.

روش های کوددهی:

• • کوددهی پایه: قبل از کاشت، کودهای آلی مانند کمپوست و کود حیوانی پوسیده به خاک اضافه می شوند.

• • کوددهی سرک: در طول دوره رشد، کودهای شیمیایی یا آلی به صورت محلول پاشی یا کوددهی به خاک اضافه می شوند. کوددهی سرک معمولا در چند نوبت انجام می شود.

• • کوددهی برگی: محلول پاشی کودهای محلول در آب بر روی برگ ها برای تامین سریع عناصر غذایی.

نکته: میزان و نوع کود مورد نیاز به نتایج آزمایش خاک و مرحله رشد گیاه بستگی دارد. همیشه قبل از استفاده از هر نوع کود، با کارشناسان کشاورزی مشورت کنید. استفاده از کودهای بیش از حد می تواند به گیاهان آسیب برساند. استفاده از کودهای آلی به همراه کودهای شیمیایی متعادل، به بهبود ساختار خاک و افزایش حاصلخیزی آن کمک می کند.